Dat taxi's nemen hier niet bepaald mijn favoriete bezigheid is, liet ik jullie al weten in mijn vorig blogbericht. Nu, met wat ik hier drie weken geleden meemaakte, is dat er zeker niet op verbeterd. Toen ik op een vrijdagavond na een feestje om twee uur 's nachts naar huis wou gaan met de taxi (taxi seguro!) gebeurde het volgende. De chauffeur reed naar de buurt waar ik woon, maar in plaats van links af te slaan reed hij gewoon rechtdoor. Eerst dacht ik nog dat hij gewoon een beetje verstrooid was en zei ik dat hij links had moeten afslaan. Maar vreemd genoeg werd mijn vraag om rechtsomkeer te maken straal genegeerd en de chauffeur bleef lustig doorrijden in de verkeerde richting… Toen ik hem er nogmaals attent op maakte dat hij naar een fout adres reed en dat hij ONMIDDELLIJK moest terugkeren werden mijn woorden voor de tweede maal op rij in de wind geslagen. Dan begon ik echt nattigheid te voelen en dus probeerde ik zo discreet mogelijk mijn gsm uit te halen om te bellen met mijn gastouders. Tot overmaat van ramp namen noch mijn gastmama als mijn gastpapa hun gsm op. Die lagen dan ook al een paar uurtjes te ronken. Gelukkig belde mijn gastvader een minuutje later terug om te vragen wat er scheelde en zo kon ik hem de penibele situatie schetsen waarin ik me op dat moment bevond. Toen mijn enge taxichauffeur door had dat ik aan het bellen was, maakte hij prompt rechtsomkeer en dropte hij me alsnog netjes thuis af. Tot zover mijn hachelijk Peruviaans thrilleravontuurtje, gelukkig met happy end!
Buiten het feit dat ik me hier op sommige momenten absoluut niet veilig voel, zijn er ook nog enkele andere dingen waar ik niet al te happy mee ben. In de twee en een halve maanden die ik hier nu al woon, heb ik nog steeds geen minuut Spaanse les gehad. Al een maand lang loop ik te zagen ofdat iemand mij ALSTUBLIEFT de basisbegrippen van de Spaanse grammatica aan mijn verstand zou kunnen brengen, maar alle vrijwilligers van mijn AFS comite hebben het steeds te druk en bijgevolg mag ik dus naar mijn Spaanse les fluiten. Omdat ik echt echt niet meer kon leven met het feit dat ik nog steeds het merendeel van mijn werkwoorden op goed geluk moet vervoegen ben ik maar zelf in actie geschoten. Een Duitse vriendin heeft me haar grammaticaboeken ontleend en nu probeer ik door middel van zelfstudie wat meer inzicht te krijgen in de wereld van de Spaanse werkwoorden. Natuurlijk is het moeilijker om het er op die manier in te krijgen, maar er is nu eenmaal geen andere optie. Trouwens als je het positief bekijkt, sla ik met mijn speciale leermethode dus wel twee vliegen in een klap en Frau Bulcke kan zo ook een beetje trots zijn op mij!Wat trouwens ook wel voor wat frustratie zorgt, is het feit dat Peruvianen vanalles gaan doen, maar als puntje bij paaltje komt, komt er niets van in huis. Zo ZOU ik de afgelopen weken al twee weekends doorgebracht hebben op het strand en met mijn klas al op campamento geweest zijn.
Natuurlijk zijn er nog altijd meer leuke dingen dan frustraties die me ertoe aanzetten om gewoon door te zetten, Ook al steken er sommige dingen serieus tegen, toch zij er nog altijd veel meer leuke dingen die me er toe aanzetten om gewoon door te zetten. Een kleine greep uit het overaanbod van activiteiten zijn de volgende gebeurtenissen.
Drie weken geleden was er de semana cultural op mijn school waar ik mijn muzikale vaardigheden eens kon tonen. Heel de school kwam luisteren naar het stukje Huayno-muziek dat ik als een volleerde Peruaanse uit mijn viool liet weergalmen en ik werd bedolven onder de komplimentjes, dus wel leuk ja!
Ondertussen is ook Halloweenparty hier niet onopgemerkt voorbij gegaan. Dat wordt hier helemaal "American Style" gevierd. Er is een overaanbod aan feestjes, overal zie je verklede griezelmonsters gepakt en gezakt met kilo's snoep, versierde huizen en supermarkten die helemaal aangekleed zijn volgens het Halloweenconcept. Zelf heb ik me ook helemaal gesmeten in een of andere gekke Halloweenparty. 't Was de moeite...
Verder heb ik mijn kookkunsten nog wat bijgeschaafd en ik weet heel goed waarom...Om de rijst te beperken tot 6 dagen in de week, probeer ik bij mij thuis elke week een ander rijstloos gerechtje te introduceren. Lasagne, gehaktballetjes, applecrumble en pannekoeken zijn er de afgelopen weken al op tafel beland. En het heeft gesmaakt!
Ik ben er nu ook stilletjesaan achter ( na twee dagen doodziek met een maagprobleem in m'n bed te hebben gelegen) dat ik de typische chifles, een niet te versmaden Peruviaanse specialiteit, absoluut niet kan verdragen. Jammer vind ik, maar het laten van de met vet doorweekte chiffes heeft er wel voor gezorgd dat de weegschaal al drie weken lang hetzelfde gewicht aangeeft en dat het verdikken eindelijk gestopt is! Een zeer goede zaak want de knoopjes begonnen serieus te spannen...!
Vorige week was het ook weer de verjaardag van een leerkacht op mijn school. Deze keer was mijn meest geliefde leerkracht "profe Eric" het feestvarken van dienst en ook deze keer werd er uitgebreid gevierd met veel te veel koekjes, chips en frisdrank. Ik kan er nog altijd niet vanover dat lessen worden stilgelegd om eventjes een feestje te bouwen voor de jarige leerkracht. Misschien een ideetje voor Sint Jozef?
And last but not least ben ik deze week -voor de tweede keer dit jaar!- afgestudeerd van het middelbaar...Wie had dat ooit van mij gedacht?! Op de foto's kan je mij in vol ornaat bewonderen! Het einde van het schooljaar betekent hier een megavakantie van maar liefst drie volle maanden dus heb ik nu alle tijd om Peru te gaan verkennen en lama's te gaan spotten. Verder nieuws volgt!
