EvyInPeru: januari 2012

Eerst en vooral: Feliz Navidad y prospero ano 2012!!!

Het is al een heel poosje geleden dat ik blogsgewijs nog iets van mij liet horen. Deze keer mogen jullie het begrip "geen nieuws is goed nieuws" hierop toepassen want ik ben volop aan het genieten van mijn zomervakantie. De afgelopen maand heb ik mij nog geen seconde verveeld. Mijn agenda stond volgeboekt met allerlei activiteiten om het einde van het jaar in schoonheid af te sluiten.

Het eerste weekend van december stond er al meteen een reisje op de planning. Hoewel we maar voor een paar dagen naar een andere stad gingen had ik hier al superlang naar uitgekeken omdat ik drie maanden op mijn honger heb moeten zitten vooraleer iets van Peru te kunnen zien. Samen met alle Piuraanse AFS’ers zakte ik af naar onze zuiderlijke buren in Chiclayo, een stad zo’n drie uur van waar ik woon. De eerste avond wijdden we goed in met een tropische mojitoavond en daarna een nachtje alles geven in de plaatselijke discotheek. De keerzijde van de medaille was dan wel dat het de volgende morgen net iets minder feest was aan de ontbijttafel. Daarna stond een bezoek aan het museum van Señor de Sipan op de planning. Zombiegewijs deden we ons best om een klein beetje cultuur op te snuiven maar eerlijk gezegd: het enthousiasme droop er niet bepaald af... Als afsluiter van onze ‘citytrip’ gingen we richting het strand van Pimentel. Dit viel echter bij niemand van ons echt in de smaak vanwege het vervelende plakzand en het enorme aantal strandlustigen.

Het tweede weekend van december mocht ik alweer mijn koffers pakken voor een bezoekje aan Cajamarca. Ondanks de vele regen die we daar te verduren kregen en onze bus die we gemist hadden heb ik daar een fantastische week gehad. Barbara en Thomas waren mijn persoonlijke gidsen en lieten me de mooiste plekjes van hun stad hebben zien. Thomas is een andere Belgische AFS’er die samen met mij naar Peru is gekomen voor een jaar en Barbara, die voor zes maanden in Peru verblijft, komt ook uit Knokke. De eerste dag van mijn verblijf zijn we de stad gaan verkennen en naar de watervallen in Llacanora gegaan. Dag 2 bestond uit een bezoekje aan Cumbe Mayo, waar sommige rotsen op dieren lijken als je een beetje verbeelding hebt en dag 3 zijn we gaan relaxen in de baños del Inca. De dag erop ben ik weer huiswaarts gekeerd en na een uitputtende rit van negen uren in een rondhotsende bus kwam ik hememaal uitgeregend weer aan in het lekker warme Piura.

Veel tijd om uit te rusten had ik niet want dezelfde avond had ik mijn fiesta de promocion, het feest voor de afgestudeerden. Ik kan jullie zeggen dat ik enorm dankbaar ben dat ik zoiets mocht meemaken want het was gewoonweg fantastisch! Toen ik in mijn wit kleed, dat meer iets weg had van een trouwkleed, zo’n veertig minuten te laat op mijn fiesta arriveerde, stelde ik vol verwondering vast dat ik de eerste was. Na twintig minuten kwam de volgende gast aan en pas twee en een half uur later waren alle genodigden ready to party. Eerst vroeg ik me echt af hoe je in godsnaam zoveel te laat kan komen, maar toen ik de perfect gekapte en geschminkte meisjes van mijn klas te zien kreeg, begreep ik het wel. In het begin van de avond voelde ik me dan ook een beetje de vreemde eend in de bijt omdat ik als enige vrijwel ongeschminkt en ongekapt op het feestje was verschenen! Gelukkig kon dit gevoel de pret niet lang bederven en al snel heb ik me helemaal overgegeven aan het feestgedruis van een spetterende party die ik nooit meer zal vergeten!

De kerstdagen meemaken in Peru is ook een hele ervaring... Kerst heeft voor mij al heel m’n leven synoniem gestaan met koude temperaturen trotseren om de laatste inkopen te doen, met de hele famillie gezellig lunchen bij mijn oma in Limburg en op kerstavond een uitgebreid dineetje thuis met mama en papa en eventueel wat vrienden. Dit jaar stond de hitte die hier een feit is tijdens de kerstperiode in schril kontrast met de sneeuw van vorig jaar. Bovendien is het misschien een cliché, maar Kerstmis en familie horen samen zoals love and marriage or a horse and carriage... Dus ja, ik heb toch wel even moeten slikken om het op zijn zachtst uit te drukken! Het enige wat mij misschien nog in de kerststemming had kunnen brengen was de kerstversiering maar door de overvloed aan lichtjes had deze eerder iets weg van kermis als van kerstmis. Dan maar met mijn gastpapa naar de kerk gegaan om daar de kerstviering bij te wonen. Twee uur mis was zo voorbij want het gaat er heel wat losser aan toe dan in Belgie. De evangelische teksten werden vervangen door liederen en als afsluiter werd het "kinneke Jesus" onder het toezicht van fotograferende Peruanen naar de kribbe gebracht. Naar mijn gevoel een nogal hillarische bedoening... Maar goed, ik kwam zo toch al een beetje meer in de kerstsfeer! Eenmaal uit de kerk voelde ik voor de eerste keer in bijna 4 maanden in mijn woestijnstad raar maar waar ... regendruppels! Geen witte, maar wel een natte kerst dus :D. Om klokslag twaalf uur begonnen we aan de traditionele kerstmaaltijd die bestond uit kalkoen, appelmoes en -hoe kan het ook anders- rijst. Om te drinken kreeg ik chocomelk voorgeschoteld en voor we begonnen te eten werd er op het nieuwe jaar geklonken met "champagne" (of in Belgie zou het goedkope schuimwijn genoemd worden haha). Vervolgens deed iedereen de pakjes open en gelukkig was de kerstman mij hier ook niet vergeten.Van mijn lieve gastfamilie kreeg ik een zilveren kettinkje en een mooi nieuw jurkje. Mijn familie in België stuurde me ook een kerstpakket op maar de hoop dat ik dit ooit in ontvangst kan nemen begint met de dag meer en meer te slinken...volgens de controlecode moet het zich nochtans "ergens" in Peru bevinden maar alleen God weet waar!

Ook nieuwjaar verliep dit jaar helemaal anders dan normaal.. namelijk op het strand. Slechts een dag oud op nieuw vieren, op 31 december, is voor de doorsnee Peruaan blijkbaar niet voldoende want de nieuwjaarsleute werd de negenentwintigste al stevig ingezet met een heuse beachparty. De volgende dag ging men lustig door met feesten en op oudjaaravond heb ik me eens helemaal laten gaan. Pas bij het ochtendgloren was het ook voor mij welletjes geweest en kroop ik in mijn bedje tot in de late namiddag... 2012 werd dus alvast goed ingezet of althans op een vrolijke manier hahaha!

Jammer genoeg heb ik ook in dit blogbericht minder goed nieuws. Eind februari zal ik van gastgezin moeten veranderen omdat mijn huidige familie gaat verhuizen. Mijn gastpapa is militair en wordt overgeplaatst naar Lima. Aangezien Lima zo’n 16u rijden is van de stad waar ik nu woon is mijn hele familie gedwongen om met hun hele hebben en houden naar de hoofdstad te verhuizen... Zonder mij!! De organisatie hanteert het principe dat de student steeds in de zelfde omgeving en dezelfde school moet blijven omdat het integratieproces anders weer vanaf stap een opnieuw moet beginnen. Dat is misschien ook wel een beetje zo, maar toen mijn gastmama mij het slechte nieuws vertelde barstte ik toch onmiddellijk in tranen uit. Ik zag het eerst helemaal niet zitten om me weer helemaal te moeten aanpassen aan een andere famillie. Ik heb het hier supergoed en heb een hele goede relatie met mijn beide gastouders mijn twee kleine broertjes. In elk geval ben ik dan maar meteen op zoek gegaan naar een nieuw gezin dat me kan opvangen na de verhuis in februari en met succes! Meer nieuws volgt hierover in mijn volgende berichtje. Ondertussen heb ik het slechte nieuws al helemaal verwerkt. Nu zie ik het zelfs als een nieuwe uitdaging om bij een ander gezin te gaan wonen, met misschien weer nieuwe kansen. Bovendien heeft het ook een positieve kant want nu kan ik gratis gaan logeren bij mijn familie in Lima!

Dan tot slot nog dit: morgen vertrek ik voor een paar weken op tocht met 3 andere Belgische AFS’ers! We gaan samen op avontuur in het zuiden van Peru. Onze reis begint in lima en we maken stops in Ica, Arequipa, Puno, Cusco (Machu Pichu) en Parque nacional de Manu. Het wordt ongetwijfeld de reis van mijn leven... Adios!!!