De eerste dagen van mijn "nieuw" leven

Busreis Lima airport-hotel

AFS België

 

Hooggebergte van Lima uit het vliegtuig

AFS Peru

Ons hotel @ Lima

Hotel @ Lima

AFS Piura

Op donderdag 8 september om 3 uur ‘s nachts ging mijn wekker na 3u slapen onverbiddelijk af. Gelukkig was het deze keer niet zo moeilijk om uit mijn bedje te kruipen want vandaag zou de start zijn van een groot avontuur! Rond kwart voor 4 verlieten we Knokke en om 10 na 5 arriveerden we in Zaventem, waar alle andere AFS`ers met ongetwijfeld evenveel ongeduld zaten te wachten om te vertrekken. Na het inchecken kregen we nog 3 kwartier om afscheid te nemen en om half 7 gingen we met onze taltijke groep van 25 door de douane. Vanaf nu moesten  we zelf onze plan trekken.

In tegenstellig tot mijn drie prive zitjes die ik  had van Brussel naar Madrid –waar ik languit kon liggen en mijn slaap van de afgelopen nacht kon inhalen- moest ik het tijdens de 12 uur durende vlucht van Madrid naar Lima jammergenoeg stellen met een enkel zitje (je kan niet altijd geluk hebben he :P).

Omsteeks 17u 45 plaatselijke tijd kwamen we samen met onze Duitse mede-Afs’ers aan in Lima, waar  we werden opgewacht door 2 Peruviaanse begeleiders, die heel vreugdevol met een plakaat “AFS  Peru” zwaaiden. Dan was het tijd voor de meest hillarisch busrit ooit. We waren nog geen uur in Peru en we maakten al direct kennis met de onbezonnen mentaliteit van daar .We moesten er nameijk in slagen om met ongeveer 50 studenten  in een bus van maximum 40 man te geraken. Hierbij kwam ook nog eens dat er maximum20 koffers in de bagageruimte van dat busje gingen waardoor we de koffers –zonder overdrijven- moesten opstapelen tot aan het plafond van ons veel te klein vervoermiddel. Erg comfortabel was het natuurlijk niet, maar iedereen legde zich neer bij het feit dat het toch maar een uurtje geïsoleerd tussen de koffers zitten was. Jammergenoeg zijn Peruvianen niet alleen slecht in het inschatten hoeveel mensen je in een bus kan proppen, maar ook in het inschatten van tijd, want onze helse busrit duurde maar liefst drie uur! Tot ieders verbazing kwamen we na een lange reis van 24u uiteindelijk toch veilig aan in ons hotel.

De volgende morgen startte  om 8u met een IJSKOUDE – want mijn kamergenoten en ik waren zo snugger geweest om de zekering niet aan te steken- douche. Veel hebben we de dag na onze aankomst niet uitgestoken en ik heb zo de indruk dat chillen en siesta hier ook worden  meegerekend als activiteiten :P. Meer dan een beetje zwemmen, jungle speed spelen en luisteren naar wat uitleg i.v.m. ons visum en andere papieren hebben we die dag niet uitgestoken. Om half 9 kroop ik –ondanks een hele dag chillen- doodmoe in mijn bed…

De volgende morgen werden we in de douche niet wakker door het koude water, maar wel door de elektrische schokken bij het aanraken van de doucheknop. Koude douche of niet, dat maakte voor mij niet uit want vandaag zou ik ei-de-lijk naar mijn gastgezin gaan in Piura waar ik de komende 10 maanden zal verblijven. Omstreeks 2u vertrokken we richting Lima en het beloofde weer een typisch Peruviaanse busrit te worden. Na nog geen 20 minuten ondeweg te zijn werden we verrast door een superluide knal dat een klapband bleek te zijn. Stoppen was blijkbaar niet nodig want anders zouden we te laat komen voor onze volgende bus. En ik die dacht dat te laat komen in Zuid-Amerika eerder een regel was dan een uitzondering! Ook deze keer kwamen we er gelukkig allemaal zonder kleerscheuren vanaf :p. Eens we de mensen die naar Puno en Cjamarca moesten, hadden afgedropt aan hun bus, reden wij verder Lima in, om onze laatste uren daar door te brengen in een leuk jeugdhotel! Om 18u vertrokken we met de bus richting Piura. De busrit zou 15u duren maar die was gelukkig zo voorbij omdat ik er er minstens 12 van geslapen heb.

Om 9u ’s morgens arriveerde onze superdeluxe bus eindelijk op onze eindbestemming in Piura, waar mijn leuke gezin me met veel ongeduld stond op te wachten.  Eenmaal thuis ben ik dan maar onmiddellijk begonnen met het uitpakken van mijn spullen. Mijn kleren mocht ik van mijn kleine broer Fabrizzio  zelf uitladen, het eten dat ik mee had (chips en chocolade) belandde –heel subtiel en dus zonder dat ik ook maar enig vermoeden had- in zijn buikje (lees: buik; want hij is echt extreem dik haha). Na een douche kon ik beginnen smullen aan mijn eerste Peruviaanse maaltijd. Op het menu stond rijst – iets wat ze hier elke dag eten-, een stukje vlees van een soort lama –wel lekker, maar veeeel te zout- , en een soort bananenpuree. Om te drinken was er chicha (typisch Peruviaans maïsdrankje) en Inka cola (de variant van Coca-cola hier in Peru, dat fluogeel is en naar bubblegum smaakt). ’ s Avonds zijn we gaan eten in een Chinees restaurant (in Peru is dat Chifa genaamd) waar we met 5 personen gegeten en gedronken hebben voor 50 soles (=12 euro!). Ik kon m’n ogen niet geloven! Als afsluiter van de dag reden we nog eventjes naar slinternieuwe mall die z’on 10 km van mijn huis ligt. Wie denkt dat ze hier niets hebben is goed fout want er is een Mcdo, Pizza Hut, Starbucks en Mango! Juuuuuj :D

Wat mij voor de rest is opgevallen in mijn gezin is dat ze hier extreem veel van outfit veranderen. Mijn kleinste broertje Fabrizzio droeg vandaag maarliefst 4 verschillende T-shirts en 3 broeken. Op de 2^de plaats stond mijn mama met 3 T-shirts en 2 broeken en mijn papa en Francesco (mijn oudste broertje) slaagden er allebei in om 2 keer van outfit te switchen. Ocharme de meid  L

Mijn eerste dagen in Peru zijn dus supergoed verlopen en dit ondanks mijn zeer bescheiden kennis van Spaans. Niemand in mijn gezin Spreekt Engels dus mijn woordenboek is momenteel nog mijn beste vriend. Ik vind het hier echt superleuk en ben heel content dat ik in zo’n goed gezin ben terechtgekomen!!!

Ps: het weer is ook niet onbelangrijk natuurlijk! Laten we zeggen dat ik met  27 graden best wel kan leven :D